Een lading aan luisteraarsvragen kwam binnen, toen we lieten doorschemeren dat Robert Eenhoorn onze volgende gast zou zijn.
In de jaren ’90 had je het als internethooligan niet makkelijk. Inbellen tijdens daltarief om op een html-website vol ingescande foto’s te lezen over leeggespoten poederblussers en clandestiene noodremmen. Spin in het web was Rinus uit Castricum, die niet alleen de illustere website ‘Ultra’s Castricum’ bestierde, maar ook de AZ-mailinglist. Feitelijk het eerste vehikel waarop AZ-fans online met elkaar in contact kwamen.
Remco Koopmeiners is docent sportkunde en in die hoedanigheid vaak bezig met sportpsychologie. Is het dan toeval dat zijn zoons de natuurlijke leiders zijn bij AZ en Jong AZ én dat de oudste niet van zijn a propos gebracht wordt door een paar gemiste strafschoppen?
Het is de vraag waar AZ de komende maanden mee worstelt. Een hoofdpijndossier. Want tuurlijk, de fanatieke fans blijven wel. Maar hoe zit het met de kring daaromheen? Hoe groot is die kring? En wat heeft AZ gedaan om ons te binden? We leggen het voor aan oppercapo Matthijs Keuning.
Ja, de jeugdopleiding van AZ floreert. Dat is bekend. Maar laten we nu eens verder kijken en het beleid ontleden. Dat doen we met Robbert de Groot, die als inspanningsfysioloog direct betrokken was bij de professionaliseringsslag die zo’n 15 jaar terug in Alkmaar werd ingezet.
De acceptatiefase – we dachten dat we er allemaal wel doorheen waren. Maar er is iemand die voor Napoli-AZ gewoon naar Napels vliegt. En vandaag voor Cambuur-Jong AZ toch Leeuwarden visiteert. Dat kan niemand anders zijn dan Ron Huiberts, aka De Rode Baron. Wie anders dan hij kan ons dezer dagen een troostende schouder bieden?
Als fotograaf van de AZ Fanpage moest hij bij de toenmalige perschef bijna bedelen om langs de lijn te mogen, een paar jaar later deed Dirk Scheringa aanbod na aanbod om hem bij de club binnen te hengelen. Ed van de Pol, de meest stabiele factor bij AZ van de laatste 15 jaar.
Stadionliedjes. Ze kunnen melig zijn, ludiek, intimiderend, opzwepend, oubollig, racistisch of inventief. Degene die Ton Leesberg verzint (Allez-allez-allez en Dit is het momento) zijn aanstekelijk en dansbaar: de AZ-selectie deint erop mee.
De dag na de Tour. Jarenlang aasden criteriumbazen dan op profrenners als Laurens ten Dam, maar dit keer trok Podcast 67 aan het langste eind.
Hoe zuur zijn afscheid ook was in december, een paar maanden later staat Barry van Galen gewoon te juichen op de tribune van de Arena. Voor AZ. “Ik kan niet voor een andere club werken dan AZ”, zegt Barry. Wij geloven hem. How much more can I say?